Duitsland is altijd al opgedeeld geweest in staten (Länder). Gedurende de afgelopen eeuwen is de landkaart van Duitsland onderhevig geweest aan grote veranderingen. De grootste veranderingen vonden plaats in het begin van de 19e eeuw gedurende de Napoleontische oorlog, de Pruisisch-Oostenrijkse oorlog van 1866, de eerste en tweede wereldoorlog.

Door deze oorlogen werd Duitsland steeds verder opgedeeld en werd Pruisen, voorheen één van Duitsland grootste staten, opgeheven. De grenzen van de deelstaten zoals die vandaag de dag bestaan, zijn grotendeels na 1945 bepaald. Historische (feodale) grenslijnen werden daarbij deels in ogenschouw genomen.

Tot de Duitse hereniging in 1990 bestond de Bondsrepubliek Duitsland uit 11 staten.
Ook in de Sovjet bezettingszone werden er op het gebied van de DDR vijf staten gevormd. In tegenstelling tot de democratische ontwikkelingen in het westen werden deze vijf staten onderworpen aan een centraal gezag. Na de eerste vrije verkiezingen van 18 maart 1990 werd beslist om vijf nieuwe staten op te richten. Op 3 oktober 1990 werd de toetreding van de DDR, en daarmee de vijf staten Brandenburg, Mecklenburg-Vorpommern, Saksen, Saksen-Anhalt en Thüringen, voltrokken. Oost- en West-Berlijn werden met elkaar verenigd.